Ga verder naar inhoud
"Toen ik tijdens mijn eerste Wereld Kampioenschappen Paaldansen binnen stapte in de zaal waar alle deelnemers aan het stretchen waren, draaide ik meteen om en liep naar buiten. Ik zag alleen maar over-splits en ik kon net een spagaatje. Ik had lucht nodig! Wat doe ik hier?" vertelt Monica eerlijk. Inmiddels is Monica van Beek, deelneemster aan de 50plus categorie van de NK paalsport, enkele jaren én kampioenschappen verder en staat zij er heel anders in. "Het NK doe ik mee om te winnen, maar het WK zie ik als een kadootje. Daarmee bedoel ik dat ik tijdens een NK echt ga voor de eerste of tweede plaats omdat ik me dan kwalificeer voor het WK. Op het WK zelf zie ik mezelf niet als kanshebbers op een prijs en ga ik om te genieten. Het WK heeft me zoveel hechte paaldansvriendschappen over de hele wereld opgeleverd. Ik verheug me er altijd op hen weer te zien en te ervaren hoe we voor elkaar klaar staan. Dát maakt het meedoen aan het WK waardevol voor me".
Gezien haar ervaringen (5x NK en 3x WK) kan zij gerust een Pole-Mama genoemd worden. En als je haar persoonlijk kent, dan weet je ook dat deze titel op haar lijf is geschreven! Monica heeft een ontzettend open en verwelkomende lach. Haar blik is als een warme deken en je voelt je direct op je gemak. Ze staat erom bekend altijd te helpen, je gerust te stellen, je op te liften, te spotten of uit te laten huilen. Zoals een echte mama dat ook doet. In de reeks verhalen achter de deelnemers van het NK Paalsport 2018 die Flexmonkey onthult, is het deze week aan haar ons te verrassen met haar kijk op de paalsport en deelname aan wedstrijden.
Pole competition history:
- NK Paaldansen categorie Doubles (2012, 3e plek)
- NK Paaldansen categorie Masters 40+ (2014, 1e plek)
- WK Paaldansen categorie Masters 40+ (2014)
- NK Paaldansen categorie Masters 40+ (2015)
- NK Paaldansen categorie Masters 50+ (2016, 1e plek)
- WK Paaldansen categorie Masters 50+ (2016)
- NK Paaldansen categorie Masters 50+ (2017, 2e plek)
- WK Paaldansen categorie Masters 50+ (2017)
Hoe kwam je erbij wedstrijden paaldansen te gaan doen? Terwijl de vraag gesteld wordt, sipt Monica aan een Matcha Latte want ‘dat had ze nog nooit eerder gedronken’. Het antwoord is daarmee al gegeven. Deze dame houdt ervan nieuwe dingen uit te proberen! “De sportschool waar ik een abonnement had, begon in 2011 met paaldanslessen. Deze zaten in het abonnement en daarmee was de drempel laag. We deden dit met een clubje van 4 of 5 meiden van mijn leeftijd. Ook als er demo’s gegeven werden, waren wij van de partij. Het leuke is dat die jonge meiden dat allemaal niet durfden. Dus elke keer waren het wij ‘oudjes’ die lieten zien wat we konden!” Monica lacht hartelijk en haar helder blauwe ogen bevestigen haar plezier als ze dit vertelt.
“Op aanraden van een paaldansvriendin ben ik duo pole gaan doen en is het mijn paaldansduo geweest die me over de streep heeft getrokken. We schreven ons in voor het NK paaldansen voor de doubles en ook maar meteen voor het NK Polefitness. We werden bij deze wedstrijden 3e en 4e . Toen mijn duo in 2014 andere prioriteiten had, besloot ik in m’n up verder te gaan. Dus Solo Masters 40+! Nou toen kon je nog niet zoveel kiezen als nu uit de code of points. De compulsories omvatte 10 keuzes flex en 10 keuze strength en die waren bijna allemaal boven mijn niveau. Even twijfelde ik om mee te doen, maar ik heb doorgezet. De jaren erop is het code of points boek steeds meer uitgebreid."
Hoe zou jij jouw voorbereiding op een wedstrijd omschrijven? Het paaldansen is mijn hobby en dit doe ik naast mijn werk als functioneel applicatiebeheerder in de verzekeringswereld (36u p.w.). Dus ik moet er wel dingen voor laten, zoals gezellige dingen met vrienden, een lekker hapje en drankje. Ik doe deze dingen dan een stuk minder. De muziek verzamel ik het hele jaar door en uit die selectie kies ik een nummer. Ik wil iets met power, maar niet teveel power. En ik vind het leuk om in elke act iets geks te doen. Iets dat voor mij ‘out of my comfort-zone’ is. Dat doe ik in het begin van de act, dan ben ik op volle kracht. Vaak is dat een drop. Uit de code of points kies ik de technieken die ik al beheers. Ik train op het langer volhouden en nette afwerking. Ik wil elke act anders maken dus ook al pas ik eenzelfde compulsory toe, dan wil ik een totaal andere overgang tussen de moves. Ook het thema en de outfit maken de act weer hele nieuwe beleving. De leeftijd zorgt dat ik soms wat minder durf en ik heb het idee dat mijn kracht achteruit gaat. Ik heb tot mijn 21ste jaar geturnd en mijn lenigheid blijft wel op peil. In mijn choroe’s verlang ik van mezelf dat wat ik kan, en dat moet netjes, maar ik speel op save. Als het echt niet lukt, schrap ik het.”
“Ik train tussen de jonge meiden en dat houd me jong!”
Hoe ga je om met de zenuwen? ”Uuuuh, niet!” schatert Monica van het lachen. Deze opgewekte en open dame verandert op de dag zelf in een bibberend bonkje zenuwen. “De zenuwen blijven even erg, elke wedstrijd weer. Ik trek me vooraf erg terug, focus op mijn muziek en warm me op met mijn spagaatjes en splitjes. De gedachten ‘Wat doe ik mezelf aan? Wat moet ik mezelf nou nog bewijzen’ spoken regelmatig door mijn hoofd. Ik blijf m’n handen insmeren. Het scheelt dat ik thuis mijn haren en make-up laat doen. Het gevoel ná de wedstrijd dat is zooo geweldig! Dat maakt alles waard.”
Pole mama's tips:
- Doorgaan! Al val je uit de paal, gewoon afmaken.
- Staar je niet blind op de compulsory
- Ga voor beheersing, netheid en het langer volhouden
- Geniet!
Wat je niet zou verwachten/ leuk feitje: Monica is tijdens het NK 2015 uit de paal gevallen. De mensen die het gezien hebben, schrokken zich een ongeluk. De jury liet de muziek stoppen en Monica moest naar de EHBO. “Ik had zelf niet in de gaten dat de val zo ernstig eruit zag. Ik zat vol in de adrenaline en in mijn uitvoering. Ik was dan ook woest dat de muziek gestopt werd. Ik wilde door! Na beraad mocht ik de choreo oppakken vanaf het punt dat de muziek was gestopt. Het eerste deel ging goed maar daarna wist ik het niet meer. Alsof de adrenaline was weggevloeid en plaats had gemaakt voor angst, trok in me terug in mijn schulp. Ook erna. Ik wilde niemand spreken en durfde mijn facebook niet te openen. Toen ik drie dagen later dat wel deed, werd ik overspoeld met positieve reacties. Ondanks dat ik op de wedstrijd niet heb kunnen laten zien waar ik zo hard voor getraind had, had ik toch gewonnen: veel respect en waardering binnen de paaldanswereld omdat ik na zo’n val meteen de paal in ben geklommen. Dat heeft enorm geholpen over de teleurstelling heen te komen. Vandaar de tip: Niet opgeven! Gewoon doorgaan, wat er ook gebeurd. Ik heb zelf soverigens de val nooit gezien, en dat wil ik zo houden.”
Deze powervrouw volgen? Dat kan via haar facebook. Of laat een bemoedigend bericht voor haar achter onder deze blog!
